- gur
- sif.1. Güclü, qüvvətli, şiddətli. Günəşin gur şüaları. – Ocağı gur z. qaladı; Günortaya hazır oldu çığırtma. R. R.. Üfüqdən, buludlar arasından meşənin üzərinə alov rəngində gur şüalar çilənirdi. İ. Hüseynov. // Bərk. Ocaq gur z. yanır. // Qızğın. Gur alver gedir.2. Bol və qüvvətli, güclü, coşqun. Gur çay. Gur çeşmə. – Sərin göllər, dərin çaylar keç- mişəm; Bulaqların gur suyundan içmişəm. Ə. C..3. Güclü, qalın. <Anatolunun> gur səsindən pəncərələrin şüşələri cingildədi. S. Vəliyev.4. Qalın, sıx. <Xədicənin> . . gur saçları nəzər-diqqəti cəlb edirdi. İ. Hüseynov. Qaşqanın gur yalı doğrudan da dəniz kimi ləpələnirdi. Q. İlkin.5. Çox adam olan, qələbəlik, səs-küylü; gediş-gəliş, hərəkət çox olan, izdihamlı. Gur bazar. Gur şəhər. gur-gur zərf 1) gurultu ilə, bol və güclü çıxan və ya axan suyun çıxardığı səs haqqında. Çay gur-gur axır; 2) alışaraq, şiddətlə. Ocaq gur-gur yanır.◊ Gur-gur guruldamaq məc. – şöhrəti aləmə yayılmaq, məşhur olmaq, məşhurlaşmaq. Ağır toplar kimi gur-gur gurulda; Daim döyüşkən ol, daim qıvraq ol! M. Müş..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.